Podręcznik z informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i przepisów prawnych Honeywell Miller 1032398 jest przydatnym narzędziem dla wszystkich, którzy chcą nauczyć się bezpiecznego użytkowania sprzętu Honeywell Miller 1032398. Podręcznik zawiera informacje dotyczące bezpieczeństwa i przepisów, takich jak wymagania dotyczące używania sprzętu, instrukcje dotyczące konserwacji i zabezpieczenia, wymagania dotyczące przechowywania i transportu, a także informacje dotyczące zagrożeń i zabezpieczeń przed zagrożeniami. Podręcznik zawiera również instrukcje dotyczące użytkowania, konserwacji i naprawy sprzętu, a także przypadki użycia, które można wykorzystać w celu oceny wydajności sprzętu. Podręcznik z informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i przepisów prawnych Honeywell Miller 1032398 jest niezbędnym narzędziem dla wszystkich, którzy chcą bezpiecznie użytkować sprzęt Honeywell Miller 1032398.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik z informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i przepisów prawnych Honeywell Miller 1032398
Międzynarodowa Organizacja Pracy
źródło: "Prawna ochrona pracy", opracowanie:
inż. Jerzy Kowalski - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
dr Barbara Krzyśków - Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy
Międzynarodowa Organizacja Pracy, MOP została powołana w 1919 r., a od 1946 r. stała się organizacją wyspecjalizowaną Narodów Zjednoczonych. Polska jest członkiem MOP od chwili jej powstania.
Podstawowym kierunkiem działania Międzynarodowej Organizacji Pracy jest tworzenie norm prawnych, stanowiących instrument oddziaływania w celu budowania sprawiedliwego ładu społecznego w poszczególnych państwach, w skali międzynarodowej. Działalność normatywna MOP nie ogranicza się jednak do wąsko rozumianego prawa pracy, lecz wkracza w dziedzinę ubezpieczeń społecznych, a także polityki społecznej i ekonomicznej.
Podstawowym aktem normatywnym uchwalanym przez Konferencję Ogólną MOP są konwencje - akty normatywne prawa międzynarodowego. Oznacza to, że są one wiążące dla państw członkowskich po ich ratyfikowaniu. Jednakże cechuje je pewna samodzielność, gdyż obowiązują przez czas w nich oznaczony, mimo że np. państwo wycofało się z ich ratyfikacji, a nawet członkostwa w organizacji. Międzynarodowa Organizacja Pracy dysponuje określonymi środkami przymuszającymi państwa członkowskie do ratyfikowania, jak też tryb kontroli przestrzegania ratyfikowanych konwencji.
Drugim aktem prawnym uchwalanym przez MOP są zalecenia. Różnica pomiędzy konwencją i zaleceniem sprowadza się do tego, że zalecenia nie są ratyfikowane przez państwa członkowskie i dlatego nie rodzą zobowiązań, co do ich respektowania w prawie krajowym. Traktowane są one głównie jako wytyczne dla uchwalanych konwencji uszczegóławiając je, a przez to stanowiąc wytyczne dla ustawodawstwa krajowego. Następstwem ratyfikacji konwencji jest jej obowiązywanie w danym państwie członkowskim. W zależności od zasad obowiązywania ratyfikowanych konwencji w prawie krajowym, obowiązują one bądź przez wdrożenie (inkorporację) ich wymagań do prawa krajowego bądź bezpośrednio (proprio vigore), gdzie po ratyfikowaniu i opublikowaniu w krajowym organie promulgacyjnym uważa się je za integralną część systemu prawa krajowego. Niektóre państwa idą dalej, ustalając wyższość ratyfikowanych aktów prawa międzynarodowego nad prawem krajowym. W tym duchu ustalone zostały również zapisy Konstytucji RP, która w art. 91 pkt. 2 mówi, że: [... ] Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową [... ].
Działalność Międzynarodowej Organizacji Pracy w zakresie ustalania konwencji z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy zaowocowała licznymi konwencjami [3].
Do najważniejszych konwencji MOP z dziedziny bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników należy konwencja nr 155. Konwencja ta nie jest pierwszą konwencją uchwaloną przez MOP w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników. Działanie na rzecz ochrony pracowników w razie choroby związanej z wykonywaniem pracy lub wypadku przy pracy uznane zostało w Konstytucji MOP za jedno z najpilniejszych zadań tej organizacji. Stąd już w 1929 r. MOP ustanawiała konwencje w tej dziedzinie. I tak konwencja nr 31/1929 w sprawie ochrony przed wypadkami przy pracy w przemyśle reguluje w sposób ogólny podstawowe obowiązki krajów i pracodawców, w przypadku zaistnienia wypadku przy pracy. Nakłada ona na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia krajowego ustawodawstwa o ochronie życia i zdrowia pracowników oraz reguluje działalność inspekcji pracy w tych sprawach. Jednakże kompleksowe rozwiązania w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy zawarte zostały w konwencji nr 155 MOP uchwalonej w 1981 r.
Konwencja ta ma charakter powszechny i, zgodnie z postanowieniami części I, ma zastosowanie do wszystkich gałęzi działalności gospodarczej zatrudniających pracowników i do ogółu pracowników zatrudnionych w tych gałęziach. Ten powszechny zasięg podmiotowy może być jednak ograniczony przez władze krajowe, w konsultacji z reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników, poprzez dokonanie uzasadnionych wyłączeń z zakresu stosowania konwencji, jeżeli stosowanie to powoduje specyficzne problemy w szczególnych gałęziach działalności gospodarczej (np. rybołówstwo, żegluga morska).
Zapisy zawarte w konwencji można podzielić na cztery części:
1. zasady polityki krajowej w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia,
2. zadania państwa w tym zakresie,
3. zadania pracodawców na szczeblu przedsiębiorstwa,
4. obowiązki i uprawnienia pracowników.
W pierwszej części konwencji państwa członkowskie zobowiązane zostały do wykreowania i wprowadzenia w życie spójnej polityki krajowej w zakresie bezpieczeństwa, ochrony zdrowia pracowników i środowiska pracy (Tab. nr 1).
Zasady tej polityki powinny być uzgadnianie z reprezentatywnymi organizacjami pracowników i pracodawców, zarówno w aspekcie jej wykreowania, jak też koordynacji działań organów uczestniczących w jej realizacji. Po dokonaniu okresowych przeglądów, działania podejmowane w celu realizacji tej polityki powinny być odpowiednio korygowane i uzupełniane. Polityka taka powinna uwzględniać: materialne środowisko pracy (projektowanie, badania próbne, dobór, zastępowanie, instalowanie, zagospodarowywanie, użytkowanie i konserwację materialnych składników pracy itp. ), powiązania istniejące między materialnymi składnikami pracy a osobami, które wykonują lub nadzorują pracę, szkolenie, dokształcanie i motywowanie osób pracujących na rzecz osiągnięcia właściwego poziomu bezpieczeństwa i zdrowia, konsultacje i współdziałanie partnerów społecznych na wszystkich szczeblach - od przedsiębiorstwa do szczebla krajowego włącznie, ochronę pracowników i ich przedstawicieli przed postawieniem ich w jakimkolwiek niekorzystnym położeniu w związku z realizacją ich zadań, wynikających z ustalonej polityki. W ramach tej polityki powinny też zostać sformułowane w sposób przejrzysty kompetencje poszczególnych organów i osób uczestniczących w jej realizacji.
Konwencja nr 155 Międzynarodowej Organizacji Pracy Dotycząca bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy (Genewa, 3 czerwca 1981 r. ) |
|
Tab. nr 1
W części drugiej określono zadania państwa dotyczące realizacji polityki, o której była mowa wcześniej. Obejmują one przede wszystkim ustanowienie odpowiednich przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa, zdrowia i środowiska pracy oraz organów kontroli stosowania tych przepisów, wyposażonych w odpowiednie sankcje (Tab. nr 2).
Przepisy te powinny zapewnić:
- określanie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać: projektowanie, budowa i przebudowa, a także zagospodarowanie budynków, w których znajdują się stanowiska pracy oraz sprzęt techniczny używany w procesie pracy
- określenie procesów pracy, substancji i czynników, których stosowanie w procesie pracy powinno być zabronione
- ustalanie procedury zgłaszania wypadków przy pracy i chorób zawodowych przez pracodawców lub instytucje ubezpieczeniowe, dla celów statystycznych i opracowywania rocznych statystyk w tym zakresie
- przeprowadzanie szczegółowych dochodzeń w przypadkach, gdy liczba i ciężkość wypadków przy pracy lub chorób zawodowych albo też związanych z wykonywaną pracą świadczy o sytuacjach szczególnie groźnych
- publikowanie corocznych informacji na temat realizacji polityki w zakresie ochrony życia i zdrowia pracowników, uwzględniających analizę wypadków przy pracy i chorób zawodowych
- prowadzenie i rozwijanie systemu badań czynników chemicznych, biologicznych lub fizycznych, z punktu widzenia ich szkodliwości dla zdrowia.
Konwencja nr 155
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca bezpieczeństwa, zdrowia Pracowników
i środowiska pracy
Tab. nr 2
Konwencja nakłada również obowiązek zapewnienia na szczeblu krajowym takich warunków, aby maszyny i inne urządzenia techniczne wprowadzane do obrotu nie stanowiły zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia osób, które będą je eksploatowały.
Osobny przepis konwencji nakłada na odpowiednie władze obowiązek zapewnienia, aby pracownik, który powstrzymał się od pracy w sytuacji bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia, nie ponosił z tego tytułu żadnych ujemnych konsekwencji (Tab. nr 3).
Konwencja nr 155
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca bezpieczeństwa, zdrowia pracowników
i środowiska pracy
Pracownik, który powstrzymał się od wykonywania pracy w określonej sytuacji, co do której miał słuszny powód przypuszczać, iż stanowi ona bezpośrednie i poważne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, będzie chroniony przed niesprawiedliwymi konsekwencjami, zgodnie z krajowymi warunkami i praktyką.
Tab. nr 3
Również na szczeblu krajowym powinno być zagwarantowane podjęcie szkolenia i kształcenia, na wszystkich szczeblach w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników.
W części trzeciej określone zostały zadania pracodawców w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy, a mianowicie:
Zalecenie nr 164
do konwencji nr 155
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej bezpieczeństwa, zdrowia pracowników
i środowiska pracy
CZĘŚĆ IV. Działania na szczeblu przedsiębiorstwa
- Środki podejmowane na rzecz współpracy, o której mowa w artykule 20 konwencji, powinny - o ile jest to właściwe i niezbędne - przewidzieć instytucję delegatów robotniczych do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, komitetów robotniczych do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy lub połączonych komitetów bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z krajową praktyką; w tych ostatnich pracownicy powinni być reprezentowani co najmniej na równi z pracodawcami.
Tab. nr 4
W części czwartej zostały wymienione podstawowe obowiązki pracowników, a mianowicie:
bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia; w przypadku utrzymywania się zagrożenia pracodawca nie może żądać od pracownika podjęcia pracy.
Poza obowiązkami, w konwencji zostały określone uprawnienia pracowników i ich przedstawicieli. Obok możliwości powstrzymania się od wykonywania pracy w przypadku zaistnienia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia, organizacje przedstawicielskie działające w przedsiębiorstwie mogą przeprowadzać analizy wszystkich aspektów bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie i w tym celu korzystać z opinii doradców technicznych, mają także prawo konsultacji w tych sprawach z pracodawcą.
Zgodnie z art. 21 konwencji, wszelkie koszty związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą w żadnej mierze obciążać pracowników.
Porównując wymagania zawarte w konwencji nr 155 z przepisami polskimi, szczególnie zaś zawartymi w znowelizowanym dziale X Kodeksu pracy, możemy stwierdzić, że przepisy polskie w znacznej części uwzględniają wymagania zawarte w tej konwencji.
Bardzo istotne znaczenia z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy ma ustanowiona przez Międzynarodową Organizację Pracy w 2006 r. Konwencja nr 187 dotycząca struktur promujących bezpieczeństwo i higienę pracy. Celem ustanowienia tej Konwencji jest zobowiązanie Państw Członkowskich poprzez jej ratyfikowanie, do promowania ciągłych działań służących poprawie bezpieczeństwa i higieny pracy. Działania te mają być realizowane poprzez sformułowanie polityki krajowej. Każdy Członek ustanowi, wdroży, będzie stopniowo rozwijał system krajowy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy i dokonywał okresowych przeglądów tego systemu.
Na krajowy system będą się składały:
- ustawy, rozporządzenia, układy zbiorowe pracy,
- władze lub organy odpowiedzialne za bhp, wyznaczone zgodnie z prawem krajowym,
- mechanizmy w celu zapewnienia zgodności z krajowym prawem i przepisami obejmującymi systemy inspekcji,
- rozwiązania w celu wspierania, na szczeblu przedsiębiorstwa, współpracy pomiędzy kierownictwem, pracownikami i ich przedstawicielami jako niezbędny element działań prewencyjnych w miejscu pracy.
Krajowy system powinien obejmować krajowe trójstronne organy doradcze lub organy zajmujące się kwestiami bhp; służby informacyjne i doradcze zajmujące się sprawami bhp; zapewnienia szkolenia w zakresie bhp; usługi w zakresie higieny pracy, zgodnie z krajowym prawem i praktyką; badania w zakresie bhp; mechanizmy pozwalające na gromadzenie i analizę danych na temat wypadków przy pracy i chorób zawodowych; zabezpieczenie współpracy w ramach programów ubezpieczeniowych lub systemów zabezpieczenia społecznego obejmujących wypadki przy pracy i choroby zawodowe; mechanizmy wspierające stopniową poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy w mikroprzedsiębiorstwach, małych i średnich przedsiębiorstwach oraz gospodarce nieformalnej.
Obok tworzenia systemu krajowego Konwencja przewiduje również utworzenie przez Państwa Członkowskie programów krajowych. Program krajowy ma:
Konwencja ta weszła w życie z dniem 31 maja 2007 r., natomiast Państwa Członkowskie obowiązuje 12 miesięcy po zarejestrowaniu jej ratyfikacji
Drogi Użytkowniku,
klikając przycisk „AKCEPTUJĘ” zgadzasz się, aby serwis Ceneo. pl sp z. o. i jego Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe zapisywane w plikach cookies lub za pomocą podobnej technologii w celach marketingowych (w tym poprzez profilowanie i analizowanie) podmiotów innych niż Ceneo. pl, obejmujących w szczególności wyświetlanie spersonalizowanych reklam w serwisie Ceneo. pl.
Wyrażenie zgody jest dobrowolne. Wycofanie zgody nie zabrania serwisowi Ceneo. pl przetwarzania dotychczas zebranych danych.
Wyrażając zgodę, otrzymasz reklamy produktów, które są dopasowane do Twoich potrzeb. Sprawdź Zaufanych Partnerów Ceneo. pl. Pamiętaj, że oni również mogą korzystać ze swoich zaufanych podwykonawców.Informujemy także, że korzystając z serwisu Ceneo. pl, wyrażasz zgodę na przechowywanie w Twoim urządzeniu plików cookies lub stosowanie innych podobnych technologii oraz na wykorzystywanie ich do dopasowywania treści marketingowych i reklam, o ile pozwala na to konfiguracja Twojej przeglądarki. Jeżeli nie zmienisz ustawień Twojej przeglądarki, cookies będą zapisywane w pamięci Twojego urządzenia. Więcej w Polityce Plików Cookies.Więcej o przetwarzaniu danych osobowych przez Ceneo. pl, w tym o przysługujących Ci uprawnieniach, znajdziesz tutaj.Więcej o plikach cookies, w tym o sposobie wycofania zgody, znajdziesz tutaj.Pamiętaj, że klikając przycisk „Nie zgadzam się” nie zmniejszasz liczby wyświetlanych reklam, oznacza to tylko, że ich zawartość nie będzie dostosowana do Twoich zainteresowań.
Nie zgadzam się
Podręcznik do nauczania w zawodzie technik bezpieczeństwa i higieny pracy realizujący treści z zakresu pierwszej części kwalifikacji Z. 13 (Monitorowanie przestrzegania przepisów prawnych określających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy).
W publikacji zawarto treści dotyczące obowiązków oraz odpowiedzialności pracodawcy i pracownika w obszarze BHP, nadzorowania przepisów ochrony pracy odnoszących się do kobiet, młodocianych i niepełnosprawnych oraz odpowiedzialności pracodawcy i pracownika z tytułu naruszenia przepisów prawa pracy.
Podręcznik prezentuje wiedzę i uczy umiejętności związanych z wykonywaniem regulaminów i instrukcji stanowiskowych, a także kontroli maszyn i urządzeń technicznych pod kątem przestrzegania przepisów BHP.
